รอวันฟ้าใส

นิยายรักโรแมนติก อ่านแล้วทำให้รู้สึกอบอุ่นและอมยิ้มได้ (มั้ง) 

ฟ้าใส ผู้หญิงหน้าตาน่ารัก ใส ๆ อายุ 24 ปี มีแฟนที่คบกันมาแล้วถึง 5 ปี แต่เมื่อได้มาพบกับเพื่อนของน้องชายที่ประเทศอังกฤษ เขาทำให้เธอเข้าใจว่าตัวเองไม่มีความสุขอยู่กับแฟน แล้วเธอจะทำอย่างไร... เลิกกับแฟนทั้ง ๆ ที่เขาไม่ผิด (จริงเร้อ?) ได้หรือ...

ศรณ์ เพื่อนของน้องชายของฟ้าใส อายุ 21 ปี แต่ชอบพี่สาวของเพื่อน ทั้ง ๆ ที่เธอมีแฟนแล้ว เขาจะคิดหน้าด้านแย่งเธอมา หรือจะทำได้แค่มองอยู่ห่าง ๆ อย่างห่วง ๆ 

เมฆ น้องชายของฟ้าใส อายุ 21 ปี จอมโวยวาย ปากจัด รักพี่สาวสุด ๆ ยอมรับว่าไรท์หลงรักหมอนี่เข้าเต็มเปา! 555

มยุรี (ชื่อเล่น นกยูง) อายุ 20 ปี ผู้หญิงสวยจัด หุ่นนางแบบ เป็นเพื่อนกับศรณ์มาตั้งแต่เด็ก และเป็นคนที่พ่อแม่ของทั้งคู่ยุให้สองคนคบกัน และเป็นคนที่เมฆแอบชอบ... หรือเปล่า... 

กวินท์ (ชื่อเล่น วิน) อายุ 27 ปี แฟนของฟ้าใส จอมเผด็จการในทุก ๆ เรื่องที่เกี่ยวกับฟ้าใส เจ้าคิดเจ้าแค้นเป็นที่หนึ่ง เขาจะทำยังไงถ้ารู้ขึ้นมาว่ามีคนที่ชื่อ ศรณ์ มาเกี่ยวข้องกับแฟนสาว...

........

หลังจากที่ศรณ์กับฟ้าใสแลกของขวัญวันคริสต์มาสให้กันและกัน

(ศรณ์)  “ขอบคุณครับ ไม่เคยมีใครให้ของขวัญที่เป็นงานฝีมือกับผมเลยนะเนี่ย”

(ฟ้าใส) “สาว ๆ คงเคยแต่ซื้อของดีมีราคาให้ล่ะสิ” ฟ้าใสตั้งใจพูดแซวเล่น แต่ทำไมพอได้ยินน้ำเสียงตัวเองแล้วฟังเหมือน กำลังประชดก็ไม่รู้

ศรณ์หัวเราะแล้วบอกว่า

(ศรณ์) “แหม... ฟ้าใสคิดว่าผมเนื้อหอมขนาดนั้นเชียวเหรอ... ที่จริงผมไม่เคยได้ของขวัญอะไรกับเขาหรอก... ถ้าจะมีผู้หญิงมาชอบใจผม เขาก็แค่มาชวนออกเดท...”

(ฟ้าใส) “แล้วศรณ์ก็ไป... งั้นสิ” พูดออกไปแล้วฟ้าใสก็ได้แต่คิดบอกตัวเอง... พอได้แล้วฟ้าใส... เธอจะไปสนใจเรื่องส่วนตัวของเขาทำไม!

(ศรณ์) “ก็... เคยไป... บ้าง... ตอนเป็นวัยรุ่น”

(ฟ้าใส) “ตอนนี้แก่แล้วหรือไง” ฟ้าใสถามยิ้ม ๆ เกือบขำกิ๊กออกมา นี่เขาคิดว่าเขาพ้นวัยที่เรียกว่า "วัยรุ่น" มาได้สักกี่ปีกันแน่...

(ศรณ์) “อืม... อยากแก่ขึ้นอีกสักสามสี่ปีเหมือนกันแหละจะได้ไม่ดูเหมือนเด็กในสายตาใครบางคน...”

.............

(เอาบทของตาเมฆมาให้อ่านด้วยละกัน)

มาถึงตอนนี้ก็ตาค้างหลับต่อไม่ลง เมฆจึงเดินออกจากห้องนอนไปทั้ง”ชุดนอน” ซึ่งก็คือท่อนบนที่เปล่าเปลือยและท่อนล่างที่สวมเพียงกางเกงชั้นในบ๊อกเซอร์ลายเสือตัวเดียวเท่านั้น เขาละความตั้งใจว่าจะไปอาบน้ำแต่งตัวเสียก่อนเพราะท้องเริ่มร้องจ้อก ๆ และด้วยความที่ในขณะนี้ทั้งบ้านมีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้น ชายหนุ่มเลยไม่สนใจที่จะใส่แม้กระทั่งเสื้อยืด เขาเดินเอ้อระเหยลงมาชั้นล่างเพื่อที่จะเข้าไปหาอะไรทานในครัว ยังไม่ทันลงบันไดมาถึงชั้นล่างดี เมฆก็ได้ยินเสียงคุ้นหูดังเกือบจะกรี๊ดขึ้นมาเสียก่อนว่า

          “บ้า! ทุเรศที่สุดเลยนายเมฆ เดินลงมาจากห้องโป๊ ๆ อย่างนี้ได้ไง เดี๋ยวฉันตากุ้งยิงกันพอดี”

           เมฆเงยหน้าขึ้นไปก็เห็นมยุรียืนจังก้าท้าวสะเอวอยู่กลางห้องรับแขก

“อ้าว... ก็ใครใช้ให้มอง” แม้จะแปลกใจที่อยู่ ๆ มยุรีก็โผล่เข้ามาในบ้านได้ แต่เมฆก็ยังสามารถโต้ตอบได้ทันควัน

        ชายหนุ่มยิ้มมุมปากเมื่อเห็นท่าทางที่มยุรีพยายามแสดงออกมาให้เห็นว่าเธอไม่ได้สะทกสะท้านกับสภาพเกือบเปลือยของเขา เธอยังจ้องมองมาที่เขาด้วยตาขุ่น ๆ ทั้ง ๆ ที่ความจริงแล้วก็คงจะอายอยู่บ้างหรอก ก็ดูสิ... แก้มแดงปลั่งแล้วนัยน์ตาก็ลุกลี้ลุกลนออกอย่างนั้น...

         เมฆรู้สึกอยากแกล้งเพื่อนสาวขึ้นมาตงิด ๆ แทนที่จะเดินกลับขึ้นห้องไปแต่งตัวให้เรียบร้อย เขากลับเดินผิวปากอย่างครึ้มอกครึ้มใจตรงไปยังที่มยุรียืนอยู่ แถมยังเดินเฉียดตัวเพื่อนสาวจนไหล่กระทบกันอย่างเห็นได้ชัดว่าตั้งใจ

         “ยี้!” มยุรีร้องออกมาอย่างรังเกียจแล้วใช้มือปัดหัวไหล่ตัวเองพัลวัน

       เมฆระเบิดเสียงหัวเราะลั่นแล้วทรุดตัวลงนั่งบนโซฟา หนำซ้ำยังยกขาขึ้นไขว่ห้าง สองแขนพาดลงกับขอบบนของโซฟา ท่าทางสบายใจเฉิบ

“อะไรกันนกยูง กล้าย่องเบาเข้ามาในบ้านชายโฉด เอ๊ย... โสดในตอนเช้า ๆ ของวันหยุดอย่างนี้โดยไม่บอกไม่กล่าวกันก่อนก็ไม่ต่างไปจากการบุกถ้ำเสือดี ๆ นี่เอง แล้วเมื่อบุกเข้ามาถึงถ้ำเสือก็จงอย่ากลัวที่จะเจอเสือ” พ่อ“เสือ”ตักเตือนอย่างอารมณ์ดี แถมกระดิกเท้าอีกต่างหาก

ด้วยความหมั่นไส้เพื่อนและอยากแกล้งกลับ มยุรีจึงหันแล้วเดินอ้อมโซฟาไปประจันหน้ากับพ่อ”เสือ”จัง ๆ มยุรีส่งยิ้มหวานให้แล้วก้มหน้าลงเข้าใกล้จนเกือบชิด กลิ่นหอมจาง ๆ จากน้ำหอมราคาแพงโชยมาแตะจมูกจนเมฆต้องลอบกลืนน้ำลาย ไม่แน่ใจว่ามยุรีจะมาไม้ไหน แล้วปลายนิ้วเรียวสวยนั้นก็ยื่นมาสัมผัสเข้ากับปลายคางของชายหนุ่ม

        “แน่ใจนะจ๊ะว่าเสือ ไม่ใช่ลูกแมว” มยุรีล้อเสียงหวานพลางลากนิ้วจากคางของเมฆลงมาถึงหน้าอกล่ำสัน และเมื่อนิ้วมือนั้นไม่ลดละและยังคงลากต่ำอย่างยั่วเย้าเรื่อยลงไปจนถึงหน้าท้องที่มีกล้ามเนื้อเป็นริ้ว เมฆก็ไม่รอให้มือเรียวซุกซนไปมากกว่านี้ มือใหญ่แข็งแรงรวบข้อมือของหญิงสาวไว้แน่นแล้วจับยกขึ้นมาก่อนที่หญิงสาวจะแกล้งจนเลยเถิดไปถึงไหนต่อไหน

          “กับฉันยังพอได้ แต่อย่าไปเล่นแผลง ๆ อย่างนี้กับคนอื่นนะนกยูง มันอันตรายกับตัวเธอเอง แล้วฉันก็จะโกรธเธอมาก” เมฆดุ ทว่าน้ำเสียงแฝงความอ่อนโยนมากกว่าตำหนิ